Freddie Aguilar, Pumanaw sa Edad na 72: Isang Malungkot na Paalam sa Hari ng Makabayang Awit ng Pilipinas

Isang matinding dagok sa industriya ng musika at sa puso ng sambayanang Pilipino ang pagpanaw ng musikero, kompositor, at tinaguriang “Hari ng Makabayang Awit” na si Freddie Aguilar.

Sa edad na 72, namaalam si Aguilar matapos umano’y ilang buwang pakikipaglaban sa isang karamdaman na hindi na isiniwalat ng kanyang pamilya.

Ang balita ng kanyang pagpanaw ay agad na kumalat sa social media, na ikinagulat at ikinalungkot ng milyon-milyong Pilipino sa loob at labas ng bansa.

Sino si Freddie Aguilar?

Si Ferdinand Pascual Aguilar, o mas kilala bilang Freddie Aguilar, ay ipinanganak noong Pebrero 5, 1953. Siya ay isa sa pinaka-iconic na pangalan sa larangan ng OPM (Original Pilipino Music).

Siya ang utak sa likod ng mga awiting “Anak,” “Estudyante Blues,” “Magdalena,” at “Bayan Ko” — mga kantang hindi lang naging paborito ng mga Pilipino kundi naging bahagi na rin ng kasaysayan ng bansa.

Ang kanyang musikang puno ng damdamin, protesta, at pagmamahal sa bayan ay nagsilbing tinig ng masa sa panahon ng krisis, kahirapan, at pagbabago. Ang kanyang obra maestrang “Anak,” na isinalin sa higit 25 wika, ay isa sa mga pinaka-pinatugtog na kanta sa buong mundo na isinulat at inawit ng isang Pilipino.

Pagpanaw ng Isang Alamat

Ayon sa malapit sa pamilya Aguilar, si Ka Freddie ay pumanaw nang tahimik sa isang ospital sa Metro Manila nitong umaga ng Mayo 27, 2025. Hindi na idinetalye ang sanhi ng kanyang pagkamatay bilang paggalang sa kahilingan ng pamilya, ngunit sinabing siya’y matagal nang may iniindang karamdaman.

Sa ngayon, nakaburol ang kanyang mga labi sa isang pribadong burol sa Quezon City, kung saan inaasahang dadaluhan ito ng mga kaanak, kaibigan, at mga kasamahan sa industriya.

Reaksyon ng Bayan

Agad namang bumuhos ang pakikiramay sa social media mula sa mga kapwa artista, politiko, at mga tagahanga. Ibinahagi ng marami ang kanilang mga alaala sa mga kantang nagbigay-sigla at pag-asa sa kanila noong mga panahong sila’y nawawalan ng pag-asa.

Ang “Anak” ay madalas na ikinumpara sa isang dasal para sa mga magulang, habang ang “Bayan Ko” ay ginamit bilang himig ng protesta sa maraming panahon ng pag-aaklas sa kasaysayan.

Sabi ni Senador Robin Padilla sa kanyang Facebook post: “Isa kang alamat, Ka Freddie. Salamat sa musika mong nagmulat sa amin sa katotohanan. Hindi ka namin malilimutan.”

Naglabas din ng pahayag si National Artist for Music Ryan Cayabyab: “Freddie Aguilar was one of the bravest artists I’ve known. His music echoed the heart of the Filipino masses.”

Pamana ng Musika at Paninindigan

Hindi maikakaila na ang kontribusyon ni Freddie Aguilar ay higit pa sa entablado at plaka. Siya ay naging simbolo ng pagkamakabayan, tapang, at sining na may saysay.

Sa kanyang mga kanta, naipahayag niya ang hinanakit ng karaniwang Pilipino—ang inaapi, ang mahirap, ang naghihirap na estudyante, ang migranteng Pilipino, at ang inang bayan.

Ang kanyang musika ay hindi lamang panlibang kundi panlipunang pahayag. Sa mga panahong uso ang mga awiting walang laman, siya ang tinig ng katotohanan. Kaya’t sa kanyang pagpanaw, hindi lamang isang artista ang nawala kundi isang bahagi ng pagkataong Pilipino.

Ano ang Susunod?

Marami ang nananawagan ngayon na bigyan si Freddie Aguilar ng pagkilala bilang National Artist for Music, lalo’t ang kanyang kontribusyon sa kultura at kasaysayan ay tunay na pambihira.

May panukala rin na muling ilathala ang kanyang mga obra sa mga paaralan upang mapanatiling buhay ang kanyang diwa sa bagong henerasyon.

Inaasahan ding isusunod ng pamahalaan at ng National Commission for Culture and the Arts (NCCA) ang pagbibigay ng parangal kay Aguilar bilang pagpupugay sa kanyang naiambag sa bayan.

Huling Paalam

Sa mga huling salin ng kanyang kantang “Anak,” binalikan ni Ka Freddie ang mga salitang puno ng damdamin: “Anak, kailan ka huling umiyak sa iyong magulang?” Ngayon, ang buong bayan ay tila umiiyak para sa isang haliging matagal nang naging tahanan ng damdaming Pilipino.

Paalam, Ka Freddie. Salamat sa musika mong bumuhay sa aming pag-asa, sa liriko mong nagpukaw sa damdamin, at sa tapang mong humarap sa katotohanan. Ang iyong pamana ay mananatili, hindi lang sa kasaysayan, kundi sa puso ng bawat Pilipino.