Sta. Maria, Bulacan — Hindi kailanman kayang sukatin ng salita ang bigat ng trahedyang naganap noong Mayo 15, 2025, sa Brgy. San Vicente. Isang ina, kasama ang kanyang tatlong anak — edad 1, 3 at 6 — ay nasawi sa isang sunog na hanggang ngayon ay patuloy na pinagdudusahan ng mga naulila, at pinag-uusapan ng buong bansa.

Ngunit sa likod ng trahedya ay may mas malalim pang sugat: isang uri ng sakit na hindi madaling makita. Hindi cancer. Hindi lagnat. Kundi sakit sa isip — tahimik, mapanganib, at minsan ay nakamamatay.

Isang Masayang Larawan, Isang Nakakubling Bagyo

Ayon sa mga kapitbahay, ang ina ay palaging kasama ang kanyang mga anak. Magkakasama silang namamalengke, bumibili ng gamot, at sumasabay sa takbo ng araw-araw. Sa mga larawang naiwan, makikita ang mag-iina na nakangiti — isang tipikal na pamilyang Pilipino na puno ng pagmamahalan.

Ngunit ang mga ngiting iyon ay may tinatago pala.

Walang Huling Paalam

Bago ang insidente, nagtungo ang ina sa barangay upang iulat ang lumalalang alitan nila ng kanyang asawa — isang pulis na madalas wala sa bahay dahil sa trabaho sa Batangas. Halos walang suporta, kapwa emosyonal at pinansyal, ang natanggap ng ina. Umaasa lang siya sa halagang P2,500 kada buwan para sa apat na tao — halaga na ni hindi sapat para sa isang linggo ng gatas at gamot ng mga bata.

Ayon sa paunang ulat, isa sa mga anak na nakaligtas pansamantala ay nakapagsabi: “Binuhusan kami ng gasolina ni Mama.” Sa kasamaang palad, hindi rin siya nagtagal at binawian ng buhay sa ospital. Ang ina, na isinugod sa East Avenue Medical Center, ay namatay makalipas ang walong araw.

Ang Sakit na Hindi Nakikita

Ang sinasabing dahilan ng trahedya ay hindi simpleng away mag-asawa, kundi ang pinagsamang epekto ng depresyon, pagkakawalay, at kawalan ng suporta. Posibleng nakaranas ng postpartum depression ang ina, na sa kawalan ng tulong at kausap, ay nag-ugat sa mas malalim na mental illness — at sa huli, isang desperadong hakbang para sa tinatawag niyang “paghilom” o “pagtatapos ng paghihirap.”

Marahil, sa kanyang isip, ito ang tanging paraan upang mailigtas ang kanyang mga anak mula sa mundo na sa kanya’y naging mapait at marahas.

Pamilya, Galit, at Luhang Walang Hinto

Sa burol, hindi maitago ng pamilya ng ina ang kanilang pighati at galit. Naghiyawan, naglabas ng sama ng loob sa asawa. “Kasalanan mo ito!” sigaw ng ilan. Marami sa kanila ay matagal nang nagtitimpi — ngayon lang nagkaroon ng pagkakataong ilabas ang lahat.

Isang Panawagan

Ang trahedyang ito ay paalala sa ating lahat: Ang sakit sa isip ay tunay. At kung pababayaan, ay maaaring maging sanhi ng hindi maisip na trahedya.

👉 Kung may kakilala kang tahimik, palaging pagod, tila laging may dinadala — kumustahin mo.
👉 Kung ikaw ay isa sa mga nakararamdam ng bigat sa dibdib at tila wala nang makapitan — humingi ng tulong.
👉 At kung ikaw ay magulang na patuloy na lumalaban araw-araw — hindi ka nag-iisa.

Hindi natin kayang ibalik ang mga batang nasawi, ngunit kaya nating matuto at kumilos. Sa pamamagitan ng pagkakaroon ng mas malawak na pang-unawa sa mental health, marahil ay maililigtas pa natin ang ibang inang gaya niya.